(SVENSK ÖVERSÄTTNING FINNS NEDANFÖR FOTON)

Het regende. First Camp Malmö lag er druilerig bij en daar veranderde de rij vrolijke rode skelters bij de ingang helaas niks aan. Buurvrouw uit de caravan naast ons nam vanwege hoge nood de auto naar het toilet, slechts 50 meter verderop. Ergens krijste een verveeld kind en bulderde een vader terug. Kamperen is niet altijd even gezellig.

Van onder een druppende tarp staarde ik naar de Fendt caravan schuin tegenover ons. Op de deur hing een door de zon verbleekt briefje. In getypte letters werd de eigenaar verzocht zich bij de receptie te melden; in het Zweeds, in het Engels en voor de zekerheid ook nog es in met de hand bijgeschreven Duits. Zonwerende gordijnen voorkwamen elke inkijk naar binnen maar afgezien van wat algafzetting zag het er nog best knap uit, dat huis op wielen.

Wat bezielde iemand zijn caravan achter te laten? Per ongeluk vergeten  – als een tube tandpasta na een gehaast vertrek uit een dampend douchegebouw –  leek me geen optie. Ergens onderweg ga je toch denken “goh, wat schieten we lekker op” en “wat doen we lang met een tank benzine”. Was er misschien sprake van criminaliteit; een anoniem onderdak, dat geschikt was voor enkele dagen maar daarna zo onopvallend mogelijk gedumpt moest worden? Was de eigenaar iets overkomen bij een schimmige transactie in de wijk Fosie? Met een recordaantal van 40 schietincidenten alleen al in 2017 kon je niet beweren dat het altijd veilig is in Malmö.

Of was de eigenaar misschien de weg kwijt geraakt? Op pad gegaan, de stad in en ergens tussen het pittoreske Lilla Torget en Stortorget tegen een alleraardigste Zweedse schone opgelopen? Had ze hem voorgesteld een eindje met haar mee te wandelen en was hij inderdaad – gevangen door de schoonheid van haar lichtblauwe ogen – mee gekuierd naar Kungsparken en verder naar het heerlijke terras van de botanische tuin bij het kasteel. Hadden ze daar een gondel genomen en waren ze onbedoeld via het kanaal de zee op gevaren? In gedachten wenste ik ze een gelukkige toekomst.

Het begon op te klaren. In de lucht en in mijn hoofd. Het kindergejengel was gestopt, de eerste skelter zette zich alweer in beweging en de campingkeuken vulde zich met mannen met teiltjes opgespaarde afwas. Kamperen op een stadscamping biedt een onbeschaamd kijkje in het leven van andere mensen. Maar over de Fendt werden we voorlopig niks wijzer.

Meer foto’s vind je op Instagram – svenska smulor

Försök att översätta till Svenska

FENDT

Det regnade. Även de i rakt rad parkerade röda trampbilarna utanför First Camp Malmö entrén kunde inte förändra att det var en grå dag. Grannen från husvagnen bredvid tog bilen till toaletten. Hon måste haft bråttom, byggnaden låg inte ens 50 meter längre fram. Någonstans skrek ett barn och vrålade papa tillbaka. Leva ett campingliv är inte alltid mysigt.

Sittande under en droppande tarpduk stirrade jag på Fendt husvagnen mittemot. På dörren hängde en solblekt lapp; med maskinskrivna bokstäver bads ägaren anmäla sig hos receptionen. På svenska, på engelska och för säkerhets skull även i handskriven tyska. Solskyddsgardiner hindrade varje syn inåt. Avsett av några algspåren såg det helt okej ut, det här hus på hjul.

Varför skulle man lämna kvar sin husvagn? Att glömma ta med sig – som en tub tändkräm i en hastig lämnad, ångfyllt badrum – hållade jag inte för sannolikt. Nånsin på väg skulle man inse ”vad fort resan går” eller ”vad få man behöver tanka.” Har vi kanske med kriminalitet att göra; ett anonymt bo, som räckte för några dagar men därefter måste dumpas så obemärkt som möjligt? Var ägaren med i disig handel i Fosiekvarteret? Hade någonting hänt honom där? Redan 40 skottlossningar hade inträffat i Malmö i år, man kunde defintivt inte påstå att Malmö är världens tryggaste stan på jorden.

Eller hade ägaren råkat på avvägar? Gick han ner på stan en sväng och stötte han på en fin svensk kvinna någonstans mellan pittoreska Lilla Torget och Stortorget? Föreslåg hon att vandra tillsammans en del och följade han  – fången av hennes vackra ljusblåa ögon – med riktning mot Kungsparken och vidare till härliga uteserveringen i botaniska trädgården bakom slottet. Tog de en gondol och seglade de via kanalen ut til havet? Sjunken i mina tankar önskade jag dem en lycklig framtid.

Det blev uppehåll, både i himmeln och mitt huved. Barnen slutat skrika, första trampbilen sätte sig igång igen och campingens kök fyllde sig med män med sparad disk i plastbunkar.

Vistelsen på en camping ger en skamlös insyn i andra människors tillvaron. Men om historia bakom Fendt lärde vi ingenting mer.

Flera bilder finns på Instagram – svenska smulor