(SVENSK ÖVERSÄTTNING FINNS NEDANFÖR FOTON)

Als er een Zweedse hemel bestaat reserveer ik daar graag een plaats voor Angelina.

Winkelen met dochters is overzichtelijk in Kalmar. Van de Lagerhaus, Indiska en Åhléns worden we alle drie blij, er is een goed gesorteerde second-hand en genoeg fijne cafeetjes om neer te strijken voor een fika.

De middag loopt op z’n eind als het spontane winkelen plaats maakt voor een strategie; de dochters gaan nog een kledingzaak in en ik stap naar binnen bij Gerda’s te & kaffeehandel. Moe maar innig tevreden met de aanschaf van een zakje “saltade lakrits fiskar” van de firma Kolsvart uit Malmö en handgeschepte grön guavethee herschik ik mijn rugzak. Op naar de laatste boodschap van het lijstje; een flesje witte wijn uit de Systembolaget. Gek… bij de kassa kan ik mijn portemonnee niet vinden en vreemd, mijn telefoon ook niet.

Nog es rustig kijken…en nog es….niks!

Geen paniek! GEEN PANIEK!!!

Terugdenken: laatste winkel? Gerda’s, daar heb ik nog betaald.

Gerda’s is vlakbij maar helaas; er is niks gevonden.

Ben ik dan toch bestolen? Waar was ik daarvoor? Het pashokje in de Åhléns?

In snelle pas terug erheen. Ja!  –zucht van verlichting-  Daar ligt, op de grond, mijn telefoon. Die moet uit mijn broek gegleden zijn bij het omkleden.

Dat is tenminste één zorg minder.

Ik zie dat ik een berichtje heb ontvangen: “Hello, please call me. I found something that belongs to you. Best regards, Angelina.”

Huh? Ongelofelijk! Bellen!

Een rustige, warme vrouwenstem vertelt dat mijn portemonnee inderdaad is gevonden, op het bankje waar ik mijn rugzak ompakte. Op de visitekaartjes stond een telefoonnummer dat hoorde bij de naam op de diverse pasjes, zo heeft ze me bereikt. Als ik op haar wacht op Stortorget komt ze hem brengen.

Ze komt hem gewoon brengen!

Mijn vertrouwen in de mensheid stijgt tot een heerlijk onrealistische hoogte. Voor de derde keer binnen een uur ga ik bij Gerda’s naar binnen, huppelend nu. De keuze valt op een puntzak bonbons van Malmös Chokladfabrik (dochterlief betaalt.)

Op Stortorget sta ik met tranen in mijn ogen een wildvreemde vrouw te knuffelen. Maar deze reddende engel snapt het en neemt glimlachend de chocolaatjes aan. Binnen een uur verloor én vond ik mijn telefoon en portemonnee.

Graag dus een plaats voor Angelina daarboven in de wolken. Wacht even… – ik verzin dit niet – ANGELina?  Zou ze er stiekem al vandaan gekomen zijn?

Försök att översätta till Svenska

Om det finns en svensk himmel, så boka jag gärna en plats för Angelina där.

Shoppa med döttrar i Kalmar är översiktlig. Lagerhaus, Indiska en Åhlens gör oss alla tre glada, det finns en bra second-hand och nog fina caféer för en fika.

När eftermiddagen nästan tar slut förvandlas spontaniteten i strategi; döttrarna går in i ytterligare en butik och jag kliver in i Gerda’s te & kafeehandel. Trött men mycket nöjd med min påse “saltade lakrits fiskar” av firman Kolsvart från Malmö och en annan påse med grön guave-te, packar jag om min ryggsäck. Redo att hämta sista ämnet av listan; en flaska vitvin från Systembolaget.

Konstigt..vid kassan hittar jag inte min plånbok och -nej!?- även ingen mobiltelefon.

Titta igen, lugnt nu…och igen…inget!

Ingen panik! INGEN PANIK!!!

Tänka tillbaka: sista affär? Gerda’s, där har jag ju betalt.

Butiken är i närheten men tyvärr; ingen plånbok eller mobil hittas där.

Blev jag ändå bestulen? Var var jag innan jag var hos Gerda’s?  Åhléns provrummet!

Med snabba steg tillbaka dit. Ja! -djup suck- Där ligger, på golvet, min mobiltelefon. Den måste har glidit ut ur byxfickan när jag bytte om.

Nu har jag åtminstone ett bekymmer mindre.

Jag ser att jag fått ett meddelande: “Hello, please call me. I found something that belongs to you. Best regards, Angelina”

Vad? Otroligt! Ring!

En lugn, varm kvinnoröst berättar att min plånbok hittades, på banken där jag packade om min ryggsäck. På visitkort upptäcktes telefonnumret som korresponderade med namnet på olika plastkort, så hittade hon mig. Om jag ska vänta på henne vid Stortorget kommer hon dit.

Hon kommer helt enkelt mot mig för att lämna tillbaka plånboken!

Mitt förtroende i mänskligheten stiger till en härlig orealistisk höjd. Jag går in i Gerda’s för tredje gången på drygt en timme, jag nästan dansar. Den här gången väljer jag en strut praliner från Malmös Chokladfabrik (dottern betalar)

På Stortorget kramar jag, med tårar i ögonen, en total okänd kvinna. Men den där räddande ängel förstår och tar emot chokladerna med ett leende. I senaste timme tappade jag plånbok och telefon men hittade tillbaka både två.

Alltså, vänligen en plats i himmelen för Angelina. Men vänta… – jag hittar inte på det här – ANGELina? Smygkommer hon kanske uppifrån?