(SVENSK ÖVERSÄTTNING FINNS NEDANFÖR FOTON)

Er waren eens 2 mieren. Ja, er waren natuurlijk veel meer mieren want een mier komt nooit alleen, maar laat ik vertellen over deze 2 mieren; Mildred en Magna. Mildred was een oudere werkster en stond bekend om haar wijze raad. Als er problemen in de kolonie waren wist Mildred daar altijd een mierenmouw aan te passen. Daarom genoot Mildred een zeker aanzien. Magna was meer van het opruimerige type en mieresterk. Geen takje was haar te zwaar, geen blad te groot. Ook zij had daardoor respect verworven. 

Het was een lange, strenge winter geweest. Maandenlang hadden de mieren zich binnen verschanst en tot grote ergernis van Magna was de kolonie behoorlijk vervuild geraakt. Maar nu de voorjaarszon voorzichtig begon te schijnen kwam iedereen in beweging. Gangen werden geveegd en kamers opgeschoond. Ook Mildred hielp mee. Ze kende de ergernis van Magna en had haar aangemoedigd geduld te hebben en het effect van de zon rustig af te wachten. Eindelijk was het zover.

Mildred sleepte juist een reusachtige dennennaald weg toen ze Magna zag. “Laat me je helpen”, zei Magna, “waar moet-ie naar toe?” “Geen idee, ik heb hem niet meer nodig”, zei Mildred. “Weet je het zeker? Hij ziet er nog zo goed uit!” zei Magna en ineens kreeg ze een idee. “De buren!” Naast de enorme mierenkolonie waar Mildred en Magna toe behoorden lag een veel kleinere hoop die zijn mierenbewoners maar nauwelijks beschutting had kunnen bieden tegen de ijzige winterkou.

Om niet het risico te lopen verslonden te worden door de kaken van de territoriumbewuste buurmieren, besloten Mildred en Magna hun dennennaald in een tussen beide hopen gelegen kuiltje neer te leggen. “Te koop”, schreven ze met hun fijne mierenpootjes in het zand. Enthousiast over hun oplossing en gedreven door goede wil gingen ze op zoek naar nog meer herbruikbaar materiaal. Het werkte. De kuil groeide uit tot een bekende ‘second-hand’  waarvan de opbrengst aan hooploze mieren geschonken werd. 

Niemand weet waarom eind 19de eeuw, 2 rijke dames in Stockholm hun tweedehandshandeltje “Myrorna” (”de mieren”) noemden. Maar het werd een succes en groeide uit tot een winkelketen, inmiddels eigendom van het Leger de Heils, met 34 filialen door heel Zweden. Op deze non-sponsored blog maak ik graag reclame voor Myrorna. Ga erheen voor een boek, vintagekleding of oud servies en verwen jezelf met een gerust geweten.

Website Myrorna (Zweeds):  http://myrorna.se/

“Myrorna, varför heter ni så?”: www.youtube.com/watch?v=9QAnBDhjOyU

Försök att översätta till Svenska

MYRORNA

Det var en gång två myror. Visst fanns det många myror, en myra kommer ju aldrig ensam, men låt mig berätta om den här myrorna: Mildred och Magna. Mildred var känd för hennes flitigt arbete och goda råd. Om det fanns problem i samhället kom Mildred med lösningar. Det var därför hon hade ett högt anseende. Magna var annorlunda; hon var typen städerska och stark som en….myra. Ingen gren var för svårt att bära för henne, inget löv för stort. Och därför respekterades även hon mycket i myrsamhället.

Det hade varit en vargavinter. Myrorna hade dolt sig djupt i korridorer och till Magnas förargelse förorenades myrstackan. Men nu vårsolen började lysa vaknade och rörde alla sig. Korridorer sopades, rum städades. Även Mildred hjälpte till. Hon visste om Magnas förargelse och hade uppmuntrat henne att ha tålamod och avvakta solens effekten. Och äntligen hade tiden kommit.

Mildred precis släpade ett jättestort tallbarr, då hon såg Magna. “Låt mig hjälpa dig”, sa Magna, “vart vill du ha barret?” ”Ingen aning, det verkar vara överflödigt”, sa Mildred. “Är du säker? Det ser fortfarande fint ut!”, sa Magna och plötsligt fick hon en idé. “Grannarna!” Bredvid Mildreds och Magnas stora myrstack fanns ett litet exemplar, som nästan inte lyckades skydda grannmyrorna mot starka vinterkölden.

Mildred och Magna ville inte riskera slukas mellan käkarna av deras revirmedvetande grannarna och därför lade de tallbarret i en svacka, mittemellan båda myrstackarna. Med deras tunna myrbenen skrev de “till salu”  i sanden. Entusiastiska över lösningen och med den goda viljan som drivkraft, samlade Mildred och Magna ännu mer återbruksmaterial. Och det funkade. Svacken växte fram och blev en känd ‘second-hand’. Vinsten skickades till “myrstacklösa myror”.

Ingen vet varför vid slutet av 1900-talet, 2 rika damer i Stockholm kallade deras second-handaffär “Myrorna”.  Men det blev en succé och utvecklade sig till en butikskedja för second hand-varor,  med 34 butiker i hela Sverige, styrt av Frälsningsarmén. I den här “non-sponsered blog” reklamerar jag gärna för Myrorna. Gå dit att köpa en bok, vintagekläder eller gammmaldags servis och skämmer dig bort med lugnt samvete.

 Websida Myrorna  http://myrorna.se/

“Myrorna, varför heter ni så?”: www.youtube.com/watch?v=9QAnBDhjOyU